Þú ert fædd 1981 í Reykjavík. Þú átt myndarlegan og duglegan eiginmann, og tvö gullfalleg börn, Hafþór Daða 4ra ára og Helgu Kötlu sem er að verða 2ja í júní. Þú elskar landið þitt Ísland og gætir ekki hugsað þér fallegra og betra land til að búa á og njóta með þinni fallegu fjölskyldu.
En smátt og smátt hefur tilvera þín farið á hvolf. Nú vilja Danir meina að þeir hafi enn tilkall til Íslands og segja þeir að sögulegar staðreyndir séu fyrir þessu sem rekja má til þess tíma þegar langa-langa amma þín var ung og bjó fyrir austan. Í Danmörku hafa orðið miklar breytingar og innflytjendavandinn fór smátt og smátt úr böndunum sem gerði það að verkum að meirihluti landsmanna aðhyllist ekki lengur kristna trú en þess í stað hefur trú á íslam orðið að almennri trú þar í landi.
Þótt íslam sé í grunninn friðsamleg trú þá hafa risið upp öfgahópar í Danmörku sem eru þekktir fyrir það berjast fyrir sannfæringu sinni með hryðjuverkum og ofbeldi í nafni Allah ef svo ber undir. Þeir höfðu tekið stjórnina þar í landi og nú var Danmörk orðið fremur fátækt samfélag sem bjó við skert lýðræði. Þá hafði vakið sérstaka athygli þína sem kona að réttindi kvenna voru mun minni þar en áður. Þú þekkir svo sem ekki söguna mjög vel, sem er reyndar frekar flókin og að sumu leyti umdeild, en nú með hjálp samfélagsmiðla hafa Danir gert alþjóðasamfélaginu ljóst að þeirra bága staða er með öllu Íslendingum að kenna.
Nú hefur komið í ljós að hópur Dana undir stjórn hryðjuverkahópsins Damas hefur gert kröfur um að fá til baka það landsvæði sem Reykjavík og nágrenni eru byggð á. Þeir segjast hafa sannanir fyrir því að landið sé þeirra og vilja að allir yfirgefi svæðið til að þeir geti gert landið að sínu. Samkvæmt þeirra túlkun á sögunni eiga þeir tilkall til landsins og ekki tilbúnir að miðla málum. Þeirra hatur á Íslendingum hefur farið stigvaxandi síðustu ár.
Þú horfir á myndirnar af þér og foreldrum þínum, ömmu og afa, bestu vinkonum þínum og þér og fjölskyldu þinni þegar þið skruppuð í bústað við Selfoss síðasta sumar. Myndirnar hanga fyrir ofan arininn þinn og minna þig daglega á þá samheldni, vináttu og gleði sem þessi nánu tengsl hafa fært þér.
Þú vonar og hefur svo sem enga ástæðu til að ætla annað en að ríkisstjórn þín muni hafna þessari kröfu, enda er hæpið að það sé löglegt, mannúðlegt eða einfaldlega gerlegt að fara að flytja næstum heila þjóð búferlum…og hvert þá?! Þú brosir með sjálfri þér að fáránleikanum sem slíkur “flótti” myndi fela í sér og opnar ísskápinn. Þú tekur hálfu dósina af Collab sem þú kláraðir ekki í gær.
Allt í einu heyrir þú í flautum Almannavarna. Þú ferð inná fréttamiðlana í símanum og þú trúir ekki þínum eigin augum. Nú hafa þessir öfgahópar misst þolinmæðina og eru byrjaðir að skjóta flugskeytum á Reykjavík! Lögreglan hefur skipað öllum á svæðinu að leita skjóls hið fyrsta. Nú þegar höfðu tæplega tvö þúsund flugskeyti sést yfir Atlantshafi og stefndu þau nú í átt að Reykjavík og nágrenni.
Þér fallast hendur og örvæntingin grípur þig heljartaki. Hafþór er í skólanum og Helga hjá ömmu sinni í pössun….”Þetta er ekki að gerast!”.
Tárin brjótast fram og þú hringir í eiginmann þinn sem kemur heim einmitt í þann mund með Hafþór hágrátandi. “Við verðum að fara…fara burt…flytja annað!” Þú hleypur í fangið á honum. “Hvað meinarðu!?” “Þeir vilja landið sitt aftur!”, svara eiginmaður þinn sem er í miklu uppnámi.Þú trúir ekki þínum eigin eyrum. “Landið sitt?!”svarar þú og það er hiti í röddinni. “Þetta er heimilið okkar!….barnanna okkar, foreldra minna og þinna! Ég er ekki að fara neitt!”
Hann grípur um axlir þínar og horfir í augu þín. “Elskan mín! Þeir segjast hafa sögulegar heimildir fyrir því að þeir eigi Ísland og….” Húsið hristist um leið og ærandi hávaði heyrist úti. Þið kastið ykkur öll þrjú í gólfið og Hafþór litli öskrar af hræðslu. “Við erum í lífshættu hér eins og þú sérð, elskan!”, hrópar hann yfir hávaðann. “Það er ekki eins lögreglan okkar sé með varnarkerfi eins og Ísrael! Eldflaugar Dananna eru kannski ekki þær öflugustu en þær munu drepa okkur ef við flýjum ekki….og það er ekki réttlætanlegt að við svörum þessum hryðjuverkamönnum í sömu mynt með okkar eigin eldflaugum ef þeir skyldu hafa rétt fyrir sér!”
Þú heldur utan um kjökrandi son þinn og veist að maðurinn þinn hefur rétt fyrir sér. Þú þekkir ekki söguna nægilega vel og vilt ekki að ríkisstjórnin ruggi bátnum ef hryðjuverkamennirnir vilja fá landið. “Varstu búinn að heyra í mömmu? Er í lagi með Helgu?”, spyrðu í örvæntingu. “Það er í lagi með hana”, svarar maðurinn þinn. “Engar eldflaugar hafa hafnað á Suðurnesjum.”
Þú lítur á símann þinn og kemur auga á glænýja frétt: “Danir tilbúnir í tveggja ríkja lausn!” Þú skimar fréttina og þá kemur í ljós að Danir undir stjórn hryðjuverkamannanna eru tilbúnir að sameinast íslensku samfélagi. Þeir myndu flytja til Íslands með fjölskyldur, hefðir og trúarhætti. Þeir myndu leyfa Íslendingum að vera áfram með þeim skilyrðum að engir veggir yrðu reistir milli hverfa. Þeir krefjast þess að miðbær Reykjavíkur og það svæði sem Hallgrímskirkja stendur á myndi heyra undir þeirra fjölskyldur. Þú sýnir manninum þínum fréttina með vonarglampa í augunum. “Hvað finnst þér, elskan?….eru ekki þessir hryðjuverkamenn annars góðir inni við beinið?…”
