Search
Hryðjuverkamenn Islamic Jihad á Gaza í vígahug. (Mynd: CC BY-SA Amir Farshad Ebrahimi / Flickr.com.)

Gazalega furðuleg fréttamennska

Ef fréttamenn leyfa sér að kalla slíkar afar herskáar aðgerðir “friðsamlegar” þá gengur slík skilgreining í berhögg við hvernig við sjálf skilgreinum friðsamleg mótmæli hér á heimavelli.

Það er áhugavert hversu sumir fréttamenn leggja sig fram um að mála fagra mynd af hryðjuverkamönnunum sem stöðugt gera árásir á lýðræðisríkið Ísrael. Frétt á RÚV sem birtist 30.mars gengur svo langt að segja að „mótmæli“ Palestínumanna við landamæri Ísrael á Gaza síðastliðið ár hafi verið að mestu friðsamleg. Skoðum þetta aðeins.

Friðsamlegar morðtilraunir

Síðasta ár var yfir 650 bensínsprengjum varpað, 1.300 eldflaugum skotið á loft, 35 ferkílómetrar af landsvæði brennt/eyðilagt, yfir 1.900 íkveikjublöðrur sendar yfir landamærin og 2.000 aðrar ofbeldistilraunir gerðar til að valda eyðileggingu og dauða. Allt var þetta gert að yfirlögðu ráði til að eyðileggja, skelfa, meiðs og drepa saklausa ísraelska borgara.

 

Lögreglan og táragasið

Lögreglan hér á landi var í samanburði það skelkuð þegar óvopnaðir útlendingar söfnuðust saman á Austurvelli að henni fannst brýn þörf á að beita táragasi, sem þykir nú frekar gróf og áhættusöm viðspyrna, þar sem afleiðingar gassins geta verið alvarlegar. Ástæðan fyrir notkun táragassins var sú að lögreglan taldi að verið væri að byggja bálköst auk þess sem einhverjir skapheitir útlendingar spörkuðu í einhverja lögreglumenn.

 

Friðsamlegar eldflaugar og önnur friðelskandi vopn

Ef vopnalaus mótmæli 70-80 útlendinga kalla á notkun táragass þá veltir maður fyrir sér hvaða ráða sé eðlilegt að grípa til þegar einn daginn yfir 30.000 manns sækja að landamærum lýðræðisríkis – fjölmargir þeirra grímuklæddir og vopnaðir – á sama tíma og sótt er að með eldflaugum og eldsprengjum. Einn slíkur dagur væri einn og sér nægilega erfiður á allra mælikvarða – en nú er komið ár af þessum ofbeldisfullu mótmælum á Gaza.

Ef fréttamenn leyfa sér að kalla slíkar afar herskáar aðgerðir “friðsamlegar” þá gengur slík skilgreining í berhögg við hvernig við sjálf skilgreinum friðsamleg mótmæli hér á heimavelli.

 

„Ekki friðsamt“ á Austurvelli

Aðalvarðstjóri lögreglunnar sagði eftirfarandi í viðtali sem tekið var við hann í kjölfar valdbeitinga lögreglu á Austurvelli, en hann þvertekur fyrir að þar hafi harðræði verið beitt með notkun táragass:

„Við teljum að þetta hafi ekki verið harðræði, þetta var nauðsynleg aðgerð af því það var ráðist á lögreglu. Fólk var ekki að hlýða fyrirmælum og það hindraði okkur við að fylgja eftir því sem við vorum búin að skipa með tjöldin og pappann. Það kallaði þetta borgaralega óhlýðni en það er vafasamt hugtak, hvað er borgaraleg óhlýðni, þá er fólk ekki að hlýða lögreglu og annað, þetta var ekki bara friðsamt.“

 

Lygavefurinn

Fréttamenn hér segja að mótmælin við Gaza hafi verið friðsamleg?! Ekki gaza-lega gáfuleg niðurstaða ef þeir í raun vinna vinnuna sína og bera sig eftir auðfengnum upplýsingum sem skráðar eru og myndaðar af þessum atburðum. Hamas foringinn Mahmoud Al-Zahhar viðurkenndi meira að segja opinberlega í viðtali að þegar Hamas talaði um „friðsamleg mótmæli“ væri „viljandi verið að blekkja almenning“. Það tókst heldur betur því að fréttamenn okkar eru margir enn pikkfastir í lygavefnum.

 

Hinn eilífi „flóttamanréttur“

Þá er rétt að taka fram að aðal grundvöllur „mótmælanna“ við Gaza og stærsta fyrirstaðan fyrir friði hefur verið krafa palestínskra flóttamanna um að fá að „snúa aftur til heimalands síns“. En það sem fólk áttar sig ekki á er að í dag eru í raun aðeins fáir raunverulegir svokallaðir palestínskir flóttamenn eftir. Í dag eru í mesta lagi nokkrir tugir þúsunda eru enn á lífi; eða milli 5-10% af upprunalegum fjölda.

Hvernig er það mögulegt að á meðan höfðatala í öðrum flóttamannahópum heims fækkar, margfaldast tala palestínskra flóttamanna? Árið 1948 var fjöldi palestínskra flóttamanna sagður vera um 700.000, en vegna þeirrar óeðlilegu og fordæmalausu kröfu um að allir afkomendur; börn, barnabörn og barna-barnabörn umræddra hafi sama “flóttamannarétt” og forverar sínir er fjöldinn nú búinn að tífaldast á þessum tíma.

 

Ríkissjálfsmorð

Ekki neins staðar í veröldinni er flóttamannastaða ættgeng. Ef slíkar endurkomukröfur væru gerðar annars staðar í heiminum myndu stjórnmálamenn einfaldlega rúlla augunum. Það er engin heilvita ríkisstjórn að fara að pakka saman heilli þjóð og flytja hana úr landi eftir 70 ára búsetu. Krafa Palestínumanna er sú, eins og áður sagði, að allir afkomendur hinna upprunalegu flóttamanna hafi rétt á að “snúa aftur” til heimalandsins sem flóttamenn. Vandamálið er að í dag eru þetta um 7 milljónir Araba sem um ræðir og ef Ísrael gæfi þessar kröfur eftir og allir Arabar fengju að “snúa aftur”, myndi það þýða ríkissjálfsmorð og óhjákvæmileg afleiðing væri gjöreyðing Gyðingaríkis á jörðinni. Hvaða gáfum gædda manneskja myndi nokkru sinni skrifa undir slíkt dauðans samkomulag? Það er engin manneskja svo heimsk.

 

Einn af fimm í Ísrael er Arabi

Þá eru ekki margir sem gera sér grein fyrir því að 20% íbúa Ísraels eru reyndar Arabar. Þessir Arabar lifa betra lífi en allir aðrir Arabar í Mið-Austurlöndum sem og í Evrópu, samkvæmt opinberum rannsóknum. Það búa því þegar fjölmargir Arabar í Ísrael og einhverjir þeirra eru afkomendur þeirra sem voru titlaðir „flóttamenn“ á árunum 1946-1948. Ísrael hefur ekkert á móti friðsömum Aröbum – það eru hins vegar þessir ófriðsömu og árásargjörnu sem þeir hika við að hleypa inn í landið, af augljósum ástæðum.

 

Rót vandans ekki hernumdu svæðin

Rétt er að setja eitt annað í rétt samhengi. Þótt mikið sé rætt um hernumdu svæðin í fjölmiðlum og fjöldi fólks telji þau vera ein helsta fyrirstaða fyrir friði milli Ísraela og Palestínumanna, þá er það ekki svo. Flestir virðast halda að þetta svæði sé afar stórt – fjölmargir ef ekki flestir giska á 30-50% af Vesturbakkanum. Flestir átta sig þó ekki á að þetta svæði sem um ræðir er aðeins 2,7% af öllum Vesturbakkanum. Þetta er auðvitað eitthvað sem þarf að leysa þegar þar að kemur – en þetta er ekki grundvallarástæða þess að friður næst ekki milli þessara hópa.

 

Íslendingum kennt að hata

Fréttamennska á að byggjast á rétt skráðum staðreyndum og vera í jafnvægi við það sem eðlilegt þykir í nútímaþjóðfélagi. Ef ein þjóð er tekin út fyrir eðlilegan ramma og almennar reglur veltir maður fyrir sér hvað gæti legið að baki slíkri sérmeðferð annað en andúð á kynþætti Gyðinga.

Af hverju þurfa Gyðingar t.d. alltaf að standast hærri og ósanngjarnari kröfur en aðrar þjóðir heims?
Af hverju njóta þeir aldrei vafans?
Af hverju er gert lítið eða ekkert úr stöðugum árásum hryðjuverkastjórnar Hamas á Ísrael; stjórn sem hefur lýst því opinberlega yfir að þeir sætti sig ekki við neitt minna en að yfirtaka hvern einasta ferkílómeter af landi Gyðinga; Ísrael?
Af hverju horfa Sameinuðu þjóðirnar fram hjá stríðsglæpum og þjóðarmorðum í hinum ýmsu löndum en skrá niður nánast hvern hnerra hjá ísraelska hernum er hann ver pínulitla landið sitt gegn stöðugum árásum hryðjuverkastjórnar Hamas; þessa litlu 0,4% flís af Arabaheiminum sem Ísrael er?
Já, landið er ekki stærra en það. Lítið á heimskortið.

 

Gyðingaandúð á Íslandi

Hefur fólk andúð á Gyðingum einfaldlega af því að þeir eru Gyðingar? Reyndar held ég að flestir þeirra Íslendinga sem hata Gyðinga hati þá vegna þess að þeim hefur í raun verið kennt að hata þá með t.d. óvæginni umfjöllun fjölmiðla af Ísrael og óábyrgri meðferð eða/og hundsun meintra fagmanna fréttamiðla á opinberlega viðurkenndum staðreyndum. Of margir íslenskir fréttamenn kynda meðvitað eða ómeðvitað undir hatur á þjóð sem þeir virðast þó lítið þekkja miðað við þessar miður faglegu fréttir sem þeir birta í fréttamiðlum. Í sömu andrá vekja þeir samúð landans með hryðjuverkamönnum sem svífast einskis til að taka eina landið sem Gyðingaþjóðin getur kallað heimili sitt á þessari jörð.

 

Hræddir við að heimsækja Ísland

Í ljósi þess að spáð er gífurlegri fækkun ferðamanna til landsins er leitt að geta þess að Ísraelar segjast nú því miður margir veigra sér við að koma til Íslands því þeir telja Íslendinga vera Gyðingahatara. Miðað við fyrirlitninguna á Ísrael sem skín oft í gegn í fölskum fréttagreinum hérlendis skilur maður alveg af hverju þeim finnst það. Þetta eru þó ekki ummæli til að hrósa sér af – og í raun sorglegt að við sem státum okkur af að vera friðelskt og kærleiksríkt þjóðfélag sem umvefur fjölbreytni, séum kennd við hatur.

 

Hlutdræg fréttamennska

Það er nóg komið af rangfærslum og furðulega fölskum fréttum frá botni Miðjarðarhafs. Ef færa á okkur slæmar fréttir frá Ísrael er þó lágmark að þær séu sannar, óhlutdrægar, og feli í sér réttar upplýsingar – og af gefnu tilefni; óháðar persónulegum skoðunum fréttamannanna sem fréttirnar skrifa.

Share on Facebook
Share on Twitter
Email
WhatsApp
Telegram
Print